آدم هاے خودساخته به چشمهے جوشانے می مانند که از دل کوه بی

آدم‌هاے خودساخته به چشمهے جوشانے می‌مانند که از دل کوه بیرون می‌جوشد و در پیچ و تاب دره‌ها و دشت‌ها می‌خروشد و هراسے ندارد از موانع و از صخره‌ها و از سنگ‌ها.
آدم‌هاے خودساخته به دانه‌هاے سرسخت گیاهان نایاب می‌مانند که در زمستان‌هاے سرد و سخت و ناپدید، پدید می‌آیند و جوانه می‌زنند و سبز می‌شوند و در سایه‌ها رشد می‌کنند و قد می‌کشند و در سرزمین‌هاے بی‌آفتاب هم به آفتاب می‌رسند.
آدم‌هاے خودساخته به ققنوس با شکوهے می‌مانند که به آتش تلاش‌هاے ناکام خویش، می‌سوزند و از خاکستر همت و جسارت آگاهانه‌ے خویش، بر می‌خیزند و از نو شروع می‌کنند.
آدم‌هاے خودساخته، قوی، جسور، رها، آرام و هدفمند؛ محبوب همان پروردگارے هستند که گفت: «ببین چگونه بعضے را در دنیا به‌خاطر تلاششان بر بعضے دیگر برترے بخشیده‌ایم!»
تصور کن خدایے را که این جهان را هدفمند و هنرمندانه ساخته، دورتر ایستاده، تابلوے عظیم و باشکوهش را برانداز می‌کند و هر بار که انسان‌هاے تلاشگر و امیدوار را می‌بیند، لبخند می‌زند، عمیقا لبخند می‌زند.x