آرامِ آرامم...

آرامِ آرامم...
نه افسوسِ گذشته‌ای دارم امروز، نه نگرانیِ آینده‌ای.
نه در خیالِ سقوطم، نه در حسرتِ پرواز. نه می‌خواهم
تأیید بگیرم از کسی،
نه می‌خواهم
تغییر بدهم کسی را.
نه می‌خواهم
دوستم بدارد کسی به اجبار،
نه می‌خواهم
دوست بدارم کسی را به شرط...
آدم‌ها و خاطره‌ها و آینده را به حالِ خودشان گذاشته‌ام.
دارم تلاش می‌کنم آدمِ بهتری باشم،
ولی قبل از آن با خودم طی کرده‌ام که اگر نشد،
هیچ اشکالی ندارد.
این روزها هدف‌مندتر از قبلم،
با این تفاوت که دیگر نمی‌گذارم هدف‌ها، لذت زیستن در اکنون را از من بگیرند.
من برای هیچ رسیدن
و موفق شدنی عجول نخواهم بود، عجولانه عبور کردن؛
فرصت تماشای قشنگی‌های مسیر را از من سلب می‌کند.
بعد از این می‌خواهم شادی‌های کوچک هر لحظه‌ را بغل بگیرم،
با طمأنینه عبور کنم و با طمأنینه به مقصد برسم .