عاشقانه روزای خوب فراموش نمیشن

برف هفت سالگی را بخاطر صدای پدر دوست داشتم که می‌گفت :
"پاشو ببین چه برفی اومده"
برف ده سالگی را بخاطر آدم برفی‌هایش،
برف چهارده سالگی را بخاطر اخبار و تعطیلی هایش،
برف هجده سالگی را درست یادم نیست در میان افکار یخ زده بود!
برف بیست سالگی را به خاطر قدم زدن‌های عاشقانه و رد پاهایم،
امّا برف بیست و پنج سالگی به بعد فقط سرد بود و سرد بود و سرد...کاش بودی بابا کاش بودی 😭😭😭😭😭