باختم

آنقدر ترس ازخزان را در دل خود ریختم
تا که با آن شعله های زرد پائیز   آمیختم

برگ سبزی بودم امّا در تکاپوی   وصالش
جملگی در آتش جانسوز عشقش سوختم

سینه ام لبریز شد از جام نگاه  مهربانش
لاجرم چشم را برزمین زیرپایش دوختم

بودنش حس قشنگ زندگی را می سرود
در دلم خانه ای از عشق برایش  ساختم

عاقبت همچو پرستوی مهاجر رفت و منم
عکس او را، روی دیوار جدایی آویختم

میشنیدم بعد او هردم نوایی را به  دل
انعکاسی که گویی خود آن می نواختم

لحظه هایم هر روز سوی پایان می رود
افسوس چه ساده آخرین بازیم را باختم

شَه راز
#shahraaz
لینک ویدئو؛
https://www.aparat.com/v/LMsme
لینک شعر؛
https://shereno.com/65747/62568/529748.html