دنیای غریبی شده …

دنیای غریبی شده …
دنیایی که آدمهایش از پشتِ
صفحه ی چند اینچیِ تلفن های
همراه عاشقِ هم میشوند …
درد دلهایشان را در تصاویر
پروفایل خلاصه میکنند …
حتی دلگیری هایشان را هم …
افسوس …
دیگر دور هم جمع شدن های
آخرهفته در خانه ی مادربزرگ
معنایی ندارد …
دیگر یک استکان چایِ آتشی
حال هیچ کس را خوب نمی کند …
وقتی جمع شدن هایمان در
گروه هایِ بی ثُباتِ مجازی باشد …
و هرروز ورژن جدیدتری از قهوه و نوشیدنی های عجیب و غریب هم
کفافِ خستگی هایمان را ندهد