کپشن دلتنگی💔

جای خالی بعضی ادما، نه پر میشه، نه فراموش میشه
نه حتی زخمش ترمیم میشه.
میشه یه حفره، با گنجایش بی‌نهایت از غم.
بعد این غم که بره تو حفره، کم کم بهش عادت میکنی و خو میگیری؛ یهو به خودت میای میبینی غم از چشمات میباره، از صدات حرف میزنه، از نوشته هات سرک میکشه، از وجودت استفاده میکنه و خلاصه هرجور که هست، خودشو نشونت میده. غم میشینه پشت روحت، همونجا جا خوش میکنه و از روحت تغذیه میکنه تا روزی که بتونه کل بدنتو تصاحب کنه و روح و جسمتو به اسم خودش بزنه.