فقـر، یک اتفاق نیسـت

فقـر، یک اتفاق نیسـت
ناشی از ناتوانی حـکومت نیست
فقر، یک روش حکـومت بر مردم است که از طریق آن مـردم را مطیع خود میکنند و حاکمان به خـوبی این را می‌دانند!

هر کجا که فقر مقـدس شد،
آنجا، فقر، یک روش مدیـریت مردم است!
آنجا فقر خواسـت حکومت است ...
و هیچ‌گاه از بین نخـواهد رفت !!!

زیرا همه اراده حکـومت و بقایش، بر این اصـل استوار است که اولین اولویـت و دغدغه انسان فقیر پر کردن شـکم خـود و تامین مایحـتاج خود برای زنده مانـدن باشد!

فقط فقر اسـت که به حاکمان این اجازه را می‌دهد تا تمام دارایـی ملتی را چپاول کند و مردمـش هنوز برای کمترین‌ها، برای لقـمه نانی، برای زنده ماندن، شـکرگزار باشد!



چنین افـرادی، آنچنان درگیر نیـازهای اولیه زندگی خود می‌شـوند که فرصت نمی‌کننـد به مسائل مهم دیگر چـون آزادی، دموکراسـی، عدالت اجتماعی، مسائل فرهنـگی، برابری، نیازهای امنـیتی، اجتماعی و خودشـکوفایی فکر کنند!
فرصـت نمی‌کنند به خودکامـگی و فساد حاکمان فکر کننـد، چه رسد با آن مقابـله کنند!

فقر، یک اتفـاق نیست ...
فقر یک روش حکـومت است...