شناختی از پیرشالیار داری؟! 🤔

شناختی از پیرشالیار داری؟! 🤔
.
.
مراسم پیر شالیار در روستای هورامان ( اورامان تخت ) کردستان، هر سال در نیمه زمستان برگزار شده و عروسی «پیر شالیار» در سه روز جشن گرفته می شود. آرامگاه پیر شالیار که از مریدان شیخ عبدالقادر گیلانی بوده است در انتهای جاده ی آسفالته اورامان قرار دارد. این مراسم شامل ذبح دام قربانی، دف زنی، خوردن آش مخصوص، و شب نشینی و تهلیل گفتن و دعا ( ذکر ) است.
در نقل مردم هورامان مشهور است که اسم پیر شالیار، سید مصطفی بوده و از سادات به شمار می رود. در شجره نامه سادات روستای کلجین که خود را نوادگان پیر شالیار می دانند، نسب وی چنین آمده است:
سید مصطفی، ابن سید معروف، ابن سید بابیل، ابن سید مسعود، ابن سید سلیمان، ابن سید فضل الله، ابن سید محمد، ابن سید محمد، ابن سید حسین، ابن سید احمد، ابن سید علی العریضی، ابن سید ( الامام ) جعفر صادق، ابن الامام محمد باقر، ابن الامام زین العابدین، ابن الامام حسین، ابن الامام الهمام علی ابن ابی طالب و فاطمه الزهراء، ورده الرسول المختار سیدنا.
که با احتساب این شجره نامه و همچنین حضور وی در حلقه ی مریدان شیخ عبدالقادر گیلانی که تاریخ نگار کُرد ماموستا عبدالکریم مدرس در کتاب «بنەماڵەی زانیاران» به آن اشاره کرده ، وی در سده ی ششم هجری قمری می زیست.
از جمله کراماتی که درباره او روایت می کنند، ماجرای شفا یافتن «شاه بهار خاتون» دختر شاه بخارا است. در داستان، «شاه بهار خاتون» کر و لال است و همه پزشکان از درمان او ناتوان می مانند تا این که آوازهٔ «پیر شالیار اورامی» به بخارا می رسد. پادشاه بخارا هم شرط کرده است که هر کسی دخترش را شفا دهد، او را به عقد وی درمی آورد؛ بالاخره عموی پادشاه با گروهی از اطرافیان پادشاه به سمت اورامان به راه می افتند تا دختر را نزد «پیر شالیار» ببرند. وقتی که نزدیک روستای «اورامان تخت» می رسند، گوش های دختر به طور آنی شنوا می گردند و وقتی به نزدیکی های خانه «پیر شالیار» می رسند، صدای نعرهٔ دیوی توجه آنها را جلب می کند و سریع دیو از تنوره ای که هم اکنون اهالی به آن «تنوره دیوها» می گویند و نزدیک خانه «پیر شالیار» هست، بر زمین می افتد و کشته می شود. در این هنگام، زبان «شاه بهار خاتون» هم باز می شود و شروع به سخن گفتن می کند. پادشاه، دخترش را به عقد وی درمی آورد و مردم جشن عروسی بزرگی برای پیر شالیار و بهار خاتون برپا می کنند. به باور مردم بومی، مراسمی که امروز برگزار می شود، سالگرد همان روز است.