عاشقانه های شبنم

ابر گریه می کرد
   وَ مَن
   دانه دانه ناگفته هایم را
   دَر دامَن اشک هایَش پاشیدم
حال ابر غصه نداشت برای من گریه میکرد عجب صبورم من