یه روزی میرسه و بهتون میگم که چقدر ازتون متنفر بودم

یه روزی میرسه و بهتون میگم که چقدر ازتون متنفر بودم
از اینکه به دنیام آوردین
از اینکه با دیگران مقایسم کردید
از اینکه بینم فرق گذاشتید
از اینکه سر چیزای بی خود جلوی دیگران سر خوردم کردید
از اینکه به خاطر چیزای کوچیک تحقیرم کردید
از اینکه بچگیمو ازم گرفتید نزاشتید خوش باشم
از اینکه سر هرچی شد گفتید کاشکی به دنیا نمیومدی
از اینکه همش جلوی دیگران از نصیحتم کردید
از اینکه نزاشتید درست حرفمو بزنم
از اینکه هرچی شد انداختین گردنم و گفتید بچست
ازتون به خاطر همه چیز متنفرم حالا هم میگید این دخترا چیه نگاه می‌کنی
می‌دونم بعضی جاها دوسم داشتید
بعضی جاها بهم افتخار کردید
بعضی جاها برام راه رو باز کردید
بعضی جاها ازم دفاع کردید
ولی هیچ وقت تو قلبم مثل قبل جا نمیگیرید
هیچ وقت دیگه اون عشقو بهتون نخواهم داشت
هیچ وقت دیگه اون علاقه و احساس رو بهتون نخواهم داشت
شماها به جای اینکه دلیل خنده و شادیم باشید دلیل عذاب و گریه هام بودید
من ۱۳ سالمه ولی اینقدر اذیتم کردید که اندازه یه زن ۴۰ ساله زجر کشیدم
همش گفتید این چی بود ما آوردیم کاشکی نمیوردینم کاشکی
همین بی تی اس دلیل من برای زندگیه اگه اینا نبودن الان باید به فکر سالم بودید
هیچ وقت از حال اصلی من خبردار نشدید « هیچ وقتت »