💜💜

💜💜
ما آدم ها رسم عجیبے داریم.
«به دست می‌آوریم ڪه از دست بدهیم!».
قبل از رسیدن به ڪسے ڪه زندگیمان شده است،هر ڪارے براے داشتنش انجام میدهیم.
زمین و زمان را بهم می‌ریزیم تا به مراد دلمان برسیم،مدام رویا می‌بافیم و خودمان را عاشق ترین آدم دنیا میدانیم.
اما بعد از رسیدن،درست زمانے ڪه دلمان قرص شد او در زندگیمان هست،همه چیز را فراموش می‌ڪنیم.فراموش می‌ڪنیم چقدر براے این روزها تلاش ڪرده ایم،صبور بوده ایم  رویا بافته ایم.یادمان مے رود این همان روزے ست ڪه آرزویش را داشته ایم.آنقدر تغییر می‌ڪنیم ڪه تبدیل به یڪ آدم دیگر می‌شویم،آدمے ڪه هیچ شباهتے به یڪ عاشق ندارد.