باید بپرسم خوبی یا نه حتی از تو ی خیالی آخه آدم دوست د

باید بپرسم خوبی یا نه. حتی از تو یِ خیالی. آخه آدم دوست داره یه‌وقتایی حالش رو بپرسن. یعنی تو دوست نداری؟!
راستی، تو یِ خیالی یعنی تویی که هستی ولی نه پیش من. هستی، خیالی نه، واقعی. ولی من فقط بلد شدم تصورت کنم. آخه واقعی‌ت یه‌کمی دوره. یه‌چیزی بگم؟ اینکه گفتم "آدم دوست داره یه‌وقتایی حالش رو بپرسن" یه‌چیزیش کم بود؛ آدم دوست نداره هرکسی هم حالش رو بپرسه‌ها! گاهی دوست داره بعضی‌ها اصلا هم حالش رو نپرسن! ولی یه‌نفر هست، یه‌نفر هست که همیشه مهمه که بیاد و بپرسه حالت رو. گاهی هم فقط خودتی که می‌دونی اون کیه. ته قلبت، توو اون اتاق مخفی مغزت، یه‌نفر رو قایم کردی که همیشه دل دل می‌کنی بیاد و بپرسه خوبی؟ بیاد و بپرسه روزات خوب می‌گذره؟ بعد تو همین که دیدی پرسیده، اصلا یادت بره چقدر خوب نبودی. یا از اون بهتر، انقدر خریدار حالت توو هرحالتی باشه که راحت بهش بگی نه، خوب نیستم. بهش بگی و سبک شی. بهش بگی و آخرش بدون اینکه بفهمی چه‌جوری گذشت؛ ببینی ساعت‌هاست داری باهاش می‌خندی...