حسین لشگری (زادهٔ ۲۰ اسفند ۱۳۳۱ ضیاء آبادِ تاکستان - درگذ

حسین لشگری (زادهٔ ۲۰ اسفند ۱۳۳۱ ضیاء آبادِ تاکستان - درگذشتهٔ ۱۹ مرداد ۱۳۸۸ تهران) از خلبان‌های نیروی هوایی ارتش بود،که چند روز پیش از آغاز رسمی جنگ ایران و عراق اسیر شد و پس از ۱۸ سال اسارت در عراق به ایران بازگشت. او اولین ایرانی اسیرشده و آخرین اسیر آزادشدهٔ جنگ ایران و عراق است که در مجموع طولانی‌ترین مدت اسارت را در بین تمام اسیران این جنگ تحمل کرده است. پس از آزادی، سید علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران، از او با عنوان «سید الاسراء» نام برد.

دوران جنگ

با شروع جنگ ایران و عراق پس از انجام ۱۲ مأموریت، سرانجام مجبور به ترک هواپیمایش که مورد اصابت موشک قرار گرفته بود، شد و در خاک عراق، به اسارت درآمد. دولت عراق مدعی بود هواپیمای وی ۱۹ شهریور ۵۹ و قبل از حمله عراق به خاک ایران ساقط شده‌است؛ لذا وی را بعنوان سند برجسته ای که نشانگر آغاز جنگ توسط ایران بود حتی پس از قطعنامه نگه داشت.

اسارت و آزادی
وی از آغاز جنگ تا زمستان ۱۳۵۹ در سلول انفرادی بود و پس از آن در مدت ۸ سال با حدود ۶۰ نفر دیگر از همرزمان در یک سالن عمومی و دور از چشم صلیب سرخ جهانی نگهداری شد. پس از پذیرش قطعنامه او را از سایر اسرا جدا نمودند و قسمت دوم دوران اسارت وی نیز ۱۰ سال به طول انجامید. لشگری پس از ۱۶ سال اسارت به نیروهای صلیب سرخ معرفی شد و دو سال بعد در ۱۷ فروردین ۱۳۷۷ به ایران بازگشت.

با موافقت فرمانده کل قوا در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ درجهٔ نظامی وی به سرلشکری ارتقاء یافت.

@Lianpars