همان برادرانی که در غزه می گویند: «يا رب خذ من دمائنا وأب

همان برادرانی که در غزه می‌گویند: «يا رب خذ من دمائنا وأبنائنا حتى ترضى»، همان‌هایی هستند که می‌بینید ساعت‌ها با دستان خود برای برداشتن آوار عجله دارند و سعی می‌کنند هر کسی را که می‌شود بیرون کشید، نجات داد.

همان‌هایی هستند که مجروحان را مشتاقانه به بیمارستان می‌رسانند.

همان‌هایی هستند که برای نجات جان کودکی که بدنش کبود شده و دست و پایش را از دست داده یا زنی که بدنش به شدت سوخته، تلاش می‌کنند.

همان‌هایی هستند که تلاش می‌کنند تا با تمام وجود و با اعمال فشار به سینه‌ی یک پیرمرد، قلب وی را احیا کنند.

این به شما چه می‌گوید؟

دلالت بر این دارد که وقتی خود و فرزندانشان را فدای پروردگارشان می‌کنند، این نه از سر حقیر شمردن روح انسان نزد آن‌ها است و نه از سر ناامیدی در زندگی، بلکه ممکن است حریص‌ترین مردم روی زمین نسبت به ارج نهادن به روح انسان و اهمیت قائل شدن برای زنده ماندن وی باشند.

اشتیاق آن‌ها برای نجات جانی در بدنی شرحه شرحه شده، بهترین گواه بر این مدعاست‌.

اشک‌هایشان به هنگام وداع با فرزندان و در آغوش کشیدن کفن‌های خون‌آلود عزیزان‌شان بهترین گواه بر حیات قلب‌ها و قوت عواطف و احساسات آن‌هاست.

اما در عین حال عظمت پروردگاری که خود را برای او فدا می‌کنند و پاداشی را که در انتظار آن‌هاست، می‌دانند.

پس درود خدا بر آنان باد و خداوند به ما کمک کند تا از آنان حمایت کنیم و از کسانی که به آن‌ها ظلم و تجاوز کردند و علیه آن‌ها توطئه نمودند، انتقام بگیریم.
#قرآن #تلاوت #الله #غزه #فلسطین