تو مثل کمپرس سرد روی کبودی های دستی،

تو مثل کمپرس سرد روی کبودی‌های دستی،
یه چیزی شبیهِ بغل محکم بین یه عالمه خستگی.
همون‌قدر قشنگ و دل‌چسبی، همون‌قدر پناه.
با داشتنِ تو می‌شه قشنگ‌ترین لبخندِ روی لب رو داشت. :)
تو با همه‌ی این آدمای خسته‌کننده فرق داری.
تو امیدی، حال‌ِ خوبی. تو مثل پتویی وسط زمستون.

تو یه قابِ عکسی روی میز کارم، که دوست دارم همیشه نگاهت کنم. :)
باش، این روزا باش، همیشه باش.
تو فقط باش.
#وروجک_لکستان