اصرارم به پیاده روی چیزی فراتر از اعتقاد دینی است

اصرارم به پیاده روی چیزی فراتر از اعتقاد دینی است...
که به قطع مطمئنم دین آنجا هم که سخت میکند کار را صرفا به هدف ساخت انسانی برتر است و الا هیچ کجای دین دستور به ریاضت نداده به انسان...
اما من مصرانه از نجف تا کربلا را پیاده طی میکنم تا آب دیده شوم، در حرارت و گرما و سختی ذوب شوم، ناخالصی هایم را دور بریزم و کمی خلوص و جلا بیابد مس آلوده وجودم...
عمود به عمود دل بکنم از آنچه که سنگینی بارم شده و کوله بارم را سبک تر کنم...
پیاده روی اربعین یک سبک زندگی روشن را مقابل چشمت می گذارد...
که در سیر و سلوک انسان حتی از حلال الهی که پیرامونش را پر کرده به حد نیاز و به انگیزه تامین ضروریات ادامه طریق بردارد...
که اگر سرگرم عکس و موکب و خوراکی و دید و بازدید شوی عقب میمانی از سر منزل مقصود و چه بسا خسته شوی و جا بمانی...
در این مسیر تازه میفهمی فقط لازم نیست کوله دنیایت سبک باشد
که باید سبکبال باشی و رها از متعلقات دنیا و بار گناه...
گاهی باید سریع قدم برداری و گاهی آهسته تر تا دستی را در مسیر بگیری و همراه کنی...
به نظرم این مسیر اگر خوب نگاه کنیم همان مسیر حیات بشری است...
مسیری که شروعش با ماست اما مقصدش هرگز یکی نیست...
و در این میان آن کس به مقصود میرسد که مسیر را درست طی کرده باشد... رها و عاری از تعلقات، سبک و خالص
#الهام_جعفری
#ممنوعه