عاشقانه

محض خدابه من بگوبی توچگونه سر کنم
تکیه به کی زنم که غم ازتن خسته در کنم
پای دلم فتاده در سلسله ی موی نگار
شک بنمایم گر از این مهلکه جان به درکنم
قلب مرا کرده کمین خنجر ابرو به یقین
زخم عمیق بر دل و ناله ی مختصر کنم
عشق تویی وفا تویی جور تویی جفا تویی
کور شود دیده اگر جز رخ تو نظر کنم
لب نزنم به جام غیر میگسار من تویی
تاچه بی اندازه صنم خواهش بی اثر کنم
جان طلبی جان بدهم حیف زجان حذر کنم
دل طلبی دل بدهم حیف ز دل حذر کنم