حجاب و پوشش در مفهوم عام آن هميشه ناظر بر شرم و حيا بوده

حجاب و پوشش در مفهوم عام آن هميشه ناظر بر شرم و حيا بوده است كه اين مقوله خصلتی انسانی داشته و تاريخ را برنمی‌تابد و شامل مرد و زن است و همين خصلتی انسانی است كه يكی از فلسفه‌های اصلی پوشش آدمی بوده است.

مسئله حجاب به علت ارتباط با ويژگی‌های گوناگون فردی و اجتماعی انسان در تمام دوران تاريخ و نيز در اديان الهی به انحای مختلف مورد تاكيد قرار گرفته و از نيازهای حقيقی و مسلم است كه هر چه دارای مراتبی عالی‌تر باشد به معنويت و دينداری فرد تاثير بيشتر و عميق‌تری داشته و هرچه خلا در اين زمينه محسوس‌تر باشد مشكلات و آسيب‌های سلامت، رشد و امنيت فردی و اجتماعی افزون‌تر خواهد شد.

حجاب واژه‌ای است عربی با معانی متعدد؛ از جمله وسيله‌ پوشاندن، حائل كه در فرهنگ فارسی معين نيز به معنای پرده، ستر، نقابی كه زن چهره خود را با آن می‌پوشانند، آورده‌اند.

استعمال كلمه حجاب در مورد پوشش زن يك اصطلاح نسبتاً جديدی است و در قديم و مخصوصاً در اصطلاح فقها كلمه ستر كه به معنای پوشش است به كار رفته است. فقها در علم فقه كه فهم واژه حجاب بيشتر ناظر به معنای آن است حجاب را «الحجاب ما تلبسه المراه من الثياب لستر العوره عن الاجانب» يعنی «حجابی كه زن را برای حفظ عورت از اجانب می‌پوشاند» تعريف كردند