تشرشی

هیچ کس تنهائیم را حس نکرد ،

اینجـــا من مینویســـم
خـــودم را
لحظه هـــایم را
عصبـــانیتم را
دلتنگی هـــایم را
غرغر هـــایم را

گله هـــایی که هیچگاه
به زبـــان آورده نمیشـــوند
و مدام نوشتـــه میشونـــد
چیزهـــایی
که روزی آزارم میـــداده

خـــودم را . . .
تـــورا . . .
اورا . . .
همـــه را . . .
توی آشفته تریـــن لحظات
هـــم مرا ببینی ظاهـــرم آرام است

اما اینجـــا کلمه هام فریـــاد است
اینجـــا مال مـــن است . . .
مال خـــودم . . .
هر جـــور دلم بخواهـــد
توش مینویســـم
تا آرامم کنـــد
وقتی صدا کـــم می آورم
وقتی بغض میکنـــم . . .
وقتی میمیـــرم . . .
هر کس دلـــش گرفته است
از اینجـــا برود
اینجـــا
اتـــاق ترک خورده
خـــاطرات من است . . .