بی تو از چهره ی پاییز، غم انگیزترم

بی تو از چهره‌ی پاییز، غم‌انگیزترم
چه بلاها که نیاورده جدایی به سرم
مثل تنهایی یک کوچه در این شهر شلوغ
دلخوشِ آمدن و رفتن یک رهگذرم
بس که در حسرت پروازم و پرپر زده‌ام
کورکورانه قفس ساختم از بال و پرم
بی تو از مردم این شهر بدم می‌آید
جز خیال تو نمانده‌ست کسی دور و برم
بی تو آنقدر که در خاطره‌ها گم شده‌ام
چند وقتی‌ست که از حال خودم بی‌خبرم
نیستی تا که تماشا کنی اندوهِ مرا
بی تو از چهره‌ی پاییز غم‌انگیزترم...