رمان ~سکوت &شب~ پارت (۲)

رمان ~سکوت &شب~ پارت (۲)
ویو یانگ سو :
ولی.....عمر تاریکی درون من چند صد ساله......
کاش می‌توانستم از این تن کوچ کنم.
این تن زیادی نحیف و خسته شده است.....
رمان من جوریه که مثل من تاریک وجودش ولی داره به خودش امید میده .......
ولی کار از امید میگذره و..........
ویو جانگ می:
لبه پشت بوم بیمارستان وایستادم و چشمام و بستم به امید اینکه این زندگی بلاخره به پایان برسد...... صدا ها خفیفی از طرف بیقه می‌شنیدم ولی صدای های بلند مغزم خیلی واضح بودن.......
همیشه مادرم می‌گفت :
در نهایت از ما
تنها یک " جای خالی " می‌ماند...
در حال حاضر الان روز ولی شب پر من جریان دارد یعنی تاریکی ........


ادامه دارد....‌...
کوتاه گذاشتم حمایت کنیددددد