تمام افکارم احمقانست چون همیشه با خودم میگم من آدمم؟پس چرا هیج وقت خوبی نمیکنم از ته قلبم به هیچ چیز خوب واقع بین نیستم چرا همیشه تظاهر میکنم شاید بخاطر اینگه لازمه از خیلی چیزا بگذرم بگم اوه من شاید لازمه بدم بره و دیگه نیاد