در وصفت آستین سخن را به هیچ روی

در وصفت آستین سخن را به هیچ روی

صد سینه حـــرف دارم و بـالا نمی کنم



آنـقدر سـر بلنــد بر ایـــوان نشستـه ام

کز خانـه هم بجــز تو تمـاشـا نمی کنم