بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
اگر روزی و لو در رؤیایت، تو را به جایی ظاهراً زیبا و دلفریب بردند و گفتند اینجا بهشت است و باید قوانینش را رعایت کنی،اینجا و آنجایش نروی و این‌کار و آن‌کار را نکنی و از این درخت و از آن درختش نخوری، بدان که آنجا بهشت نیست. یک دردسر تازه است.
بهشت کیفیتی است که یگانه قانونش خواست خود توست. جایی است که هیچ حکومتی جز خواست تو حاکم نیست.مِلاک تویی.مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ! چون چیزی را بخواهی بی درنگ ظهور می‌یابد و چون نخواهی محو می شود.(سوره زخرف بخشی از آیه 71)
بهشت کیفیت بی‌حکومتی است. هیچ باید و نبایدی در کار نیست. تکلیفی هم در کار نیست. جاسوس و دوربین مخفی هم ندارد.این بهشت، کیفیت آزادی و آزاد بودن به معنای واقعی کلمه است. در این کیفیت تو از شر هر متولّی و قیّم خودخوانده‌ای راحت شده‌ای. خودت شده‌ای. بی‌حزن و بی‌ترس.
تو در این کیفیت به لایتناهی وجودت در آمده ای. وجودی خداداده که از آنِ خود توست. آن‌که به چنین سطح متعال از وجودش نائل آمده، به واقع به بهشت خویش در آمده است.
بگذار واضح و سرراست بگویم؛ غایتی را که قرآن برای انسان بیان می کند بهشت بی حکومتی است.
چه بی حکومتی نشانهٔ رشد است نه وجود حکومت. انسانی که بتواند بی نیاز به حکومت و بی‌ترس از حکومتی، زیبا و متعالی زندگی کند انسان رشدیافته است. بهشت بی‌حکومتی جای چنین کسی است. بشر امروز تا بحال تحت سیطرهٔ انواع حکومت‌ها و حاکمیت‌ها بوده‌است. توسط آنها شرطی شده است. آن هم بگونه‌ای که تصور می‌کند حتماً در تمامی مراحل و کیفیات حیات، باید حکومتی در کار باشد و مدام آدمیان را کنترل کند و تحکم کند که چه بکنند یا چه نکنند. لکن غایت امر متعال، چیز دیگریست.
تو به عنوان سالکی فرزانه و واصِل به شعور متعال، در بهشت خویش به کیفیت بی‌حکومتی نائل خواهی‌شد. آزاد آزاد شبیه خالقی که تو را آفرید.
أَطِعْنِي أَجْعَلْكَ مِثْلِي - به من اطاعت كن تا تو را مانند خود سازم.(فرازی از کتاب کلیات حدیث قدسی، ج 1 ص 709)
لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ - هیچ مثل و مانندی نیست.(سوره شوری بخشی از آیه 11)
و این همان منزل حقیقی و والاترین مرتبهٔ وجود است. اینجا جایگاه واصلان است. اینان هرجا که باشند در بهشت شان اند. زیرا همواره آن را با خود حمل می‌کنند.و اینک تو هستی با تمامیت متعال خویش. در عالَمی وسیع که بی هیچ خطری به ارادهٔ الهی‌ات پابرجاست. تو اکنون بی‌خوف و اندوه صاحب حیات طیّبهٔ خویش گشته‌ای.
ای دوست، این کیفیت متعال از بهشت را با سلوکت و از همینجا مرحله به مرحله تجربه کن. تمرین کن تا خود حاکم بر نفس‌ات باشی نه کس دیگر.
اگر روزی و لو در رؤیایت، تو را به جایی ظاهراً زیبا و دلفریب بردند و گفتند اینجا بهشت است و باید قوانینش را رعایت کنی،اینجا و آنجایش نروی و این‌کار و آن‌کار را نکنی و از این درخت و از آن درختش نخوری، بدان که آنجا بهشت نیست. یک دردسر تازه است.
بهشت کیفیتی است که یگانه قانونش خواست خود توست. جایی است که هیچ حکومتی جز خواست تو حاکم نیست.مِلاک تویی.مَا تَشْتَهِيهِ الْأَنْفُسُ وَتَلَذُّ الْأَعْيُنُ! چون چیزی را بخواهی بی درنگ ظهور می‌یابد و چون نخواهی محو می شود.(سوره زخرف بخشی از آیه 71)
بهشت کیفیت بی‌حکومتی است. هیچ باید و نبایدی در کار نیست. تکلیفی هم در کار نیست. جاسوس و دوربین مخفی هم ندارد.این بهشت، کیفیت آزادی و آزاد بودن به معنای واقعی کلمه است. در این کیفیت تو از شر هر متولّی و قیّم خودخوانده‌ای راحت شده‌ای. خودت شده‌ای. بی‌حزن و بی‌ترس.
تو در این کیفیت به لایتناهی وجودت در آمده ای. وجودی خداداده که از آنِ خود توست. آن‌که به چنین سطح متعال از وجودش نائل آمده، به واقع به بهشت خویش در آمده است.
بگذار واضح و سرراست بگویم؛ غایتی را که قرآن برای انسان بیان می کند بهشت بی حکومتی است.
چه بی حکومتی نشانهٔ رشد است نه وجود حکومت. انسانی که بتواند بی نیاز به حکومت و بی‌ترس از حکومتی، زیبا و متعالی زندگی کند انسان رشدیافته است. بهشت بی‌حکومتی جای چنین کسی است. بشر امروز تا بحال تحت سیطرهٔ انواع حکومت‌ها و حاکمیت‌ها بوده‌است. توسط آنها شرطی شده است. آن هم بگونه‌ای که تصور می‌کند حتماً در تمامی مراحل و کیفیات حیات، باید حکومتی در کار باشد و مدام آدمیان را کنترل کند و تحکم کند که چه بکنند یا چه نکنند. لکن غایت امر متعال، چیز دیگریست.
تو به عنوان سالکی فرزانه و واصِل به شعور متعال، در بهشت خویش به کیفیت بی‌حکومتی نائل خواهی‌شد. آزاد آزاد شبیه خالقی که تو را آفرید.
أَطِعْنِي أَجْعَلْكَ مِثْلِي - به من اطاعت كن تا تو را مانند خود سازم.(فرازی از کتاب کلیات حدیث قدسی، ج 1 ص 709)
لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ - هیچ مثل و مانندی نیست.(سوره شوری بخشی از آیه 11)
و این همان منزل حقیقی و والاترین مرتبهٔ وجود است. اینجا جایگاه واصلان است. اینان هرجا که باشند در بهشت شان اند. زیرا همواره آن را با خود حمل می‌کنند.و اینک تو هستی با تمامیت متعال خویش. در عالَمی وسیع که بی هیچ خطری به ارادهٔ الهی‌ات پابرجاست. تو اکنون بی‌خوف و اندوه صاحب حیات طیّبهٔ خویش گشته‌ای.
ای دوست، این کیفیت متعال از بهشت را با سلوکت و از همینجا مرحله به مرحله تجربه کن. تمرین کن تا خود حاکم بر نفس‌ات باشی نه کس دیگر.
۷۱۲
۱۱ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.