ریاح

گذاشتمش روی زمین؛ همان جایی که خواسته بود، کنار گودالی که عمیق‌تر از آن بود که جای انفجار خمپاره باشد.
چهره‌اش، زیر نور منورها و برق انفجارها، بی‌رنگ شده و خون محاسن سفید و سراسر سینه‌اش را پوشانده بود.
گفت: «آقای نویسنده! مرا یک گوشه توی همین کانال بِکار»
اینها را که برای دکتر تعریف می‌کنم، می‌خندد و مثل معلمی که غلط شاگرد تنبلش را گرفته باشد، می‌گوید:
«نه جناب استاد! بکار صحیح نیست... دفن کن.... و تو اسماعیل را دفن کردی؟!»
و من هر بار می‌ترسم و می‌گویم: «بله، دفنش کردم.» هرچند که سخت وسوسه می‌شوم که بگویم: «بله، کاشتمش.»


پ‌ن) یه داستان به شدددت خواندنی درباره چگونگى نفوذ #یهودیان در کشور #فلسطین‌ با استناد به دستنوشته‌هاى یک رزمنده #مسلمان فلسطینى....
‌
نقش #انگلیس_پلید در این نفوذ تدریجی برام خیلی جالب بود!
روحیه عجیب و مرموز و منفور صهیونیسم‌
رو کاملا میشه تصور کرد ...
سادگی و مظلومیت مردم فلسطین رو هم.
فضای داستان، سیر داستان، اطلاعاتی که در حین روایت به مخاطب میده.... نمادها...تصویرسازی های ساده و در عین حال تاثیرگذار
همه چیز در یک #ترکیب_عالی، تلخی یک تاریخ مهجور رو به خوبی به تصویر می‌کشه
و مخاطبش رو به فکر وامیداره...

پایان اسرائیل رو که ان‌شاءالله به زودی با چشمای خودمون میبینیم ✌ولی شروع و شکل‌گیریش رو توی این کتاب بخونید! 🇵🇸
عالی بود 👌


#معرفی_کتاب
#ریاح
#جلال_توکلی
#انتشارات_سوره_مهر