چقدر زیباست افسانه ی خلقت

چقدر زیباست افسانه ی خلقت
وقتی
همان خدا که
ماه تاب را برای شب،
آفتاب را برای روز،
و پرواز را برای آسمان آفرید؛

همان خالق که
موج را برای دریا
باران را برای ابر
و انتظار را برای باران ساخت؛

همان آفریدگار
که کوه را برای فرهاد
فرهاد را برای شیرین
و شیرین را برای خسرو خلق کرد!

خداوندی که
لیلا را برای مجنون
مجنون را برای دیوانگی
و دیوانگی را برای عشق فرستاد
تو را هم به خاطر من خلق کرده باشد!
تو با آن دست ها، آن چشم ها،
با عطر دیوانه کننده ی موهات
برای من خلق شده ای!
این خدا شایسته ی ستایش نیست؟