ﺁﻣﺪﻡ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺸﺪ
ﺍﺯ ﻫﻮﺍﯼ ِ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﺷﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺸﺪ
ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﭘﯿﺸﻪ ﯼ ِ ﭼﺸﻢ ِ ﺗﻮﺍﻡ
ﺧﺎﺳﺘﻢ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺗﮑﺮﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺸﺪ
ﭘﻠﮑﻬﺎﯼ ِ ﻣﺨﻤﻠﺶ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ِ ﻫﻢ ﻋﻤﺮﺵ ﺑﻠﻨﺪ
ﺧﺎﻃﺮﻡ ﺑﻮﺩ " ﺁﻓﺮﯾﻦ " ﺑﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺸﺪ
ﮐﺎﺵ ﺩﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺑﻠﻮﺭ ِ ﺧﻮﺷﺘﺮﺍﺵ ِ ﻣﺮﻣﺮﺵ
ﺗﺮﺳﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ، ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺸﺪ
ﺍﺑﺮ ﺯﯾﺮ ِ ﺳﺮ، ﻧﺴﯿﻢ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ِ ﺧﻮﺩ
ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﻡ ﺧﯿﺲ ِ ﺭﮔﺒﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺭﻭﯾﻢ ﻧﺸﺪ
ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﭘﯿﺶ ِ ﻣﻬﺘﺎﺑﺶ ﻣﮕﺮ
ﺑﺎﺧﺒﺮ