بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
پاسخ قسمت اول :
کثرت گناه، هیچ دلیل و توجیهی برای جواز به ارتکاب نمی‌باشد؛ چنان که اگر ویروسی منتشر و فراگیر شد، نه تنها دلیل و بهانه برای ابتلای عمدی نمی‌باشد، بلکه باید از آن اجتناب نمود تا سالم ماند.
الف) - توجه داشته باشیم که حرام ، یعنی چیزی یا کاری که حرمت دارد. و حرمت داشتن،یعنی احترام - قَدر اندازه و ارزشی دارد و برای حفظ احترامش، ازسوی خداوند سبحان، قوانین و چارچوب‌های معینی وضع و ابلاغ شده است.
گاه، مکان مقدسی حرمت دارد، مانند مسجد الحرام یا هر مسجدی - گاه زمان حرمت دارد، مانند ماه‌های حرام - گاه طرف مقابل حرمتی دارد که باید حفظ شود، مانند پدر و مادر، یتیمان، نوامیس - و بالاخره آن که انسان، خودش بسیار محترم است و باید حرمت خود را حفظ کند، لذا هر چه احترام او را بالاتر ببرد، واجب و مستحب شده است و آن چه او احترام او را بشکند، او را خوار و ذلیل کند - به او ضرر و خسران برساند و چه بسا او را تا حیوانیت و بلکه پست‌تر و گمراه‌تر، پایین بیاورد،حرام ممنوع شده است!
چرا در شریعت اسلام عزیز، کسی حق ندارد به صورت علنی مرتکب گناه شود و یا حتی گناهش را نزددیگران بیان و افشا نماید؟! یکی از دلایلش همین ضرورت و وجوب حفظ حرمت میباشد!
ب) - آدمی کارهای بسیاری انجام می‌دهد که فقط با دست یا پا نمی‌ باشد، بلکه شنیدن و دیدن نیز نوعی کار است که با گوش و چشم به انجام می‌رسد. بنابراین، همانگونه که دست و پا و سایر اعضا، برای انجام کارهایی آفریده شده‌اند و نباید در راه آسیب به خود و جامعه از آنها استفاده شود، گوش و چشم نیز برای فوایدی آفریده شده‌اند؛ لذا فرمود: شنیدن و دیدن و قلبی که توجه می‌کند، مورد سؤال واقع می‌ شوند:
وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولً -و در چیزی که به آن علم نداری بلکه برگرفته ازشنیده‌ها، ساده نگری‌ها، خیالات و اوهام است پیروی مکن؛ زیرا گوش و چشم و دل که ابزار علم و شناخت واقعی‌اند موردِ بازخواست‌اند.(سوره اسر اء آیه 36 )
در قیامت و محشر، هم اعضا به تکلم می‌آیند و گواهی می‌دهند و هم از صاحب آنها پرسیده می‌شود که چرا چنین کردی، چرا چنان نکردی - چرا این را دیدی و آن را ندیدی - چرا این را شنیدی و آن را نشنیدی و ...؟! و باید پاسخگو باشد و دلایل موجه داشته باشد.‌
آثار دیدن : شاید آدمی گمان می‌نماید که در یک لحظه یا دقایقی، چیز هایی را می‌ بیند و تمام میشود؛ اما از آنجا که چشم و گوش، دو ابزار دریافتی و ادراکی انسان از بیرونِ خود محیط میباشند،(ادامه دارد...)