پ ن نمیدونم الان که من دارم این متن رو مینویسیم تو چه

پ ن : نمی‌دونم الان که من دارم این متن رو مینویسیم تو چه حالی داری و تو چه شرایطی هستی که داری می‌خونی..
شاید داری تو ذهنت و دلت با یه مشکلی میجنگی که به غیر خودت و خدات کسی ازش خبر نداره،
شاید کم آوردی و خسته با دلی که گرفته یه گوشه تو خودتی..
حق داری!
واقعاً یه وقتایی نیاز داری کم بیاری، غر بزنی، گریه کنی، از زمین و زمان شاکی باشی..
بشین یه دل سیر گریه کن و غُراتو بزن
اما ،
بعدِ تمام شدنش
به خودت و ذهنت استراحت بده^^
میتونی یه سفر بری میتونی بری بازار ، پارک
میتونی یه آهنگ قشنگ گوش کنی
میتونی دفتر و خودکار بگیری هر چی تو ذهنته بنویسی،نماز بخونی و آخرش گریه کنی بعدش سبک میشی ، قرآن بخونی و حالت بهتر شه ،
خلاصه، کاری که بهت آرامش میده دیگه....
خودت قلق خودتو بهتر میدونی مسلماً
حالا وقتِ اینه به خودت بیای
هدفایی که داری رو به یاد بیار💎
اونا منتظر اراده،جنگندگی، و قوی بودنِ تو هستن تا بهشون برسی :))
خسته که میشی، کم که میاری
بزن کنار استراحت کن دوباره از نو قوی تر  راهتو ادامه بده
اراده و هدف درست داشته باشی هیچ چیزی جلودارت نیست.
خودتو دست کم نگیر
دستتو بزن به زمین و بلند شو هیچکس تو این روزگار بفکرت نخواهد بود حتی عزیزترین ها... تلخه ولی حقیقته که باید بدونی
امیدتو شارژ کن و بلند شو اوکی؟ حال وروزت خوش دوست عزیز :› ❄🙎‍♀️👌💕