روزِ بعد از اربعین، حال آدم مثل روز عید فطره. آدم دیگه گر

روزِ بعد از اربعین، حال آدم مثل روز عید فطره. آدم دیگه گریه نمیکنه ولی ته دلش زار می زنه ، انگار دلش نمی خواد تموم شه ، دلش کلی تنگ اون روزا می شه. دلش می خواد ساعتا وایسن ، دلش می خواد تا آخر عمر لحظه ها همون طوری بمونن، دلش می خواد تا ابد همون جوری بمونه.
روزِ بعد از اربعین، مثل روزِ آخر سفر کرب و بلاست. تا وقتی اونجایی اونقدر از میِ جانان مستی که نمی دونی چه جوری روزا ، شب می شن و شبا ، روز. روز آخر سفر کربلا حاجیِ کاروان هزار بارم که توضیح بده واسه وداع اول باید کدوم حرم بری ، آخر سر بازم تا میری بین الحرمین یادت می ره کجا رو اول باید بری وداع کنی. وقتی می ری واسه وداع انگاری دارن جونتو می گیرن ، به زبون دعای وداع می خونی ولی به دل ضجه می زنی که نزار برم ، که همه بهشت من اینجاست

ارباب تشنه لبم ، لایمکن الفرار از عشقت