چندیست که در دام نگاه تو اسیرم

چندیست که در دام نگاه تو اسیرم
درگیر زمستانم و دلبسته ی تیرم

هر توبه که مستلزم نشکسته شدن نیست
این عشق خطاییست که باید بپذیرم

در راه پر از برکه و مرداب و تباهی
صد شکر به دریای تو افتاده مسیرم 

خوشبخت ترینم اگر امشب بگذاری
از گوشه ی لب های ترت بوسه بگیرم

من آدمک برفی و تو شعله ی عشقی
راضی شدم امشب که به یک بوسه بمیرم