باباجونم روزت نزدیه

باباجونم روزت نزدیڪه
پس ڪجایی?

ما بابا نداریم ،
راستش داریم اما اندازه ی یڪ سنگ مستطیلی است ڪه بالاش نوشته شادروان و پایینترش با خطی خوش ،
پدری مهربان و همسری فداڪار ،
عڪسش را هم تراشیده اند آن رو،
با آن صورت مهربان و گونه ها ی توو رفته و موهایی ڪه همیشه شانه زده بود .
راستی رفیق جان من آنوقت ڪه صورت بابایت را میبوسی ،
آن وقت ڪه ریش های تیغ تیغی اش میرود توی لبهایت ،
آن وقتی ڪه جوری فشارت میدهد ڪه نفست تنگ میشود ،
لطفا ، لطفا، یڪ لحظه بیشتر توی آغوشش بمان ،
یکڪ لحظه بیشتر جای همه ما هایی ڪه بابا نداریم ...

روحت شاد پدرم