رویا های مبهم

رویا های مبهم.
بیداری_زندگی
در باب زندگی


ما چنان زندگی می‌کنیم که گویی همواره در انتظار چیزی بهتر هستیم، حال آن‌که اغلب آرزو می‌کنیم که ای کاش گذشته بازگردد و بر آن حسرت می‌خوریم. ما به زمان به‌سان چیزی نظر می‌کنیم که باید درگذرد و در این رهگذر ما را به اهداف و خواسته‌هامان برساند.

اکثر مردم هنگامی که به پایان کار می‌رسند و نظری بر گذشته می‌افکنند‌، درمی‌یابند که سرتاسر زندگی را چون چیزی گذرا زیسته‌اند و با حیرت مشاهده می‌کنند که آنچه بی‌اعتنا از کنارش گذشته‌اند و لذتی از آن نبرده‌اند همان زندگی‌شان بوده — یعنی همان چیزی که به خاطرش زندگی کرده‌اند.

انسان فریاد برمی‌آورد که امید و آرزو او را فریفته‌اند تا این‌که عاقبت در آغوش مرگ به رقص آید!...آه، چه مخلوقِ حریص و سیری‌ناپذیری است این انسان!...هر خشنودی که به دست می‌آید تخفه‌ی امیـال دیگری را با خود دارد، زیرا امیال و خواهش‌های اراده‌ی شخصی را پایانی نیست.