سلام یارجان!

سلام یارجان!
فکرش را بکن...محل کارت همکاری داشته باشی هم فامیل یارجانت!
بعد تو هی مدام فرار کنی از بردن نامش...
و هربار صدا بزنی آقای... حس کنی غم دنیا سر دلت آوار میشود...
و هربار دیگری صدایش میزند، بغض میکنی و زیرلب میگویی:
این اسم یارجان من است!!!!
نه حضرت محبوب!
از عشق گریزی نیست... همانگونه که از مرگ!
و انگار چنین مقدر شده که من تمام عمر با نام تو سر کنم!
و انگار سرنوشت دست به دست هم داده تا هرجای این شهر، ردی از تو به یادگار بماند برای من...
و چه تلاش ساده لوحانه ای است!
آنکه در دل حک شده را چه نیازی به تلفظ حروف مقدس نامش...
من تو را در دل نشاندم و گره زدم یارجان!
راستی! تو هنوز نام مرا به یاد داری؟