پستجدیدبنیامین

پست_جدید_بنیامین👇
٢٠١-
میگن همه جا کربلاست و همه روزها عاشورا
مثلاً حتی وسط امریکا و مثلاً تو ماه سپتامبر
بالاخره دلم طاقت نیاورد.. رفتم دو متر پارچه مشکی خریدم و روش با یه رنگ پاش خراب هر جوری بود یه #یا_حسین از ته دل نوشتم و نشستم هی نگاش کردم. کم کم قیمه ای هم پخته و نوحه ای نسبتاً قدیمی هم از موبایل پخش می شد. روضه ماهیانه خونه ما تو محرم به همین سادگی و با کمترین امکانات و نفرات ولی با اشتیاق بالا و باشکوه انجام شد.
٢٠٢-
بعدش قیمه های نذری رو بی قید و شرط پخش کردیم به هر کسی که می شد؛ به مسلمون و نامسلمون، به فقیر و غنی. راستش من زیاد موافق نیستم که میگن این نذری ها بیشتر باید به دست فقرا برسه، چرا که همه انسان های دارا و ندار یک اندازه بهش نیازمندند. بیشتر از اینکه غذای جسم باشه برای روح آدم کار می کنه. استادمون می گفت که از همه برنامه ها و مراسم ها و سخنرانی ها و نوحه هایی که تو زندگیم تجربه کردم هیچکدوم رو عمیقاً به اندازه همین غذای نذری با پوست و گوشت خودم درک نکردم. اصلاً مورد داریم همین حالا تو فامیلمون یه خانواده ای که اصلاً محرم و امام حسین و کربلا رو قبول ندارن ولی اربعین ها نذر شله زرد دارند(!) من هر سال محتاج همون شله زرد مثلاً بی اعتقادم.
٢٠٣-
چای روضه هم که آدمو مست خودش می کنه
نشنیدی این شعر رو که میگه: "سماوری که به بزم حسین می جوشد
بخار رحمت آن جرم خلق می پوشد
حدیث کوثر و تسنیم و سلسبیل مگو
بگو حکایت مستی که چای می نوشد(!)" ٢٠٤-
آخر شب پارچه مشکی رو زدیم بالای سر تو اتاق خودمون که تا آخر محرم زیر سایه اش باشیم.
٢٠٥-
سرمایه وسایل روضه ماهیانه مون تو امریکا؛ چند متر پارچه سیاه و شش تا استکان چای کمرباریک و چند تا دل شکسته برای کودک در گهواره رُباب