ابری ترین هواست دلم بی هوای تو

ابری ترین هواست دلم بی هوای تو
دل را سپرده ام به دل مبتلای تو

پاییز وشانه های تو و دستها یمان
ای کاش من قدم بزنم پا بپای تو

تصویر چشمهای من و شوق دیدنت
جان می دهم که باز شوم آشنای تو

تقصیر من که نیست به امید زنده ام
از من نخواه تا که شوم بی وفای تو

از من بپرس تا به کجا می رود دلم؟
آن قدر عاشقم که بمیرم برای تو

هر روز می روم به مسیر همیشگی
آنجا که مانده است به جا رد پای تو

دل را سپر ده ام به خودت باورت شود
نه هیچ شاعری ننشسته است جای تو