شور شیرین

شور شیرین
همه گویند محمد بی ریا بود ... غلام و خادمی از انبیا بود ... وجودش موج میزد از صداقت ... دلش لبریز از عشق شهادت ... محمد عاشق ذکر و دعا بود ... همیشه مهربان و با صفا بود ... محمد رفت و یادش در دل ماست ... که یادش روشنی محفل ماست ...
برای با شکوه برگزار کردن مراسم شهدا از جان مایه می گذاشت ، گاهی که چند یادواره پشت سر هم برگزار می شد لحظه ای هم برای خواب وقت نمی گذاشت ، گاهی ۷۲ ساعت چشم برهم نمی گذاشت تا کارهای یادواره به اتمام برسد ، هر وقت دوستانش به او می گفتند کمی هم به فکر خواب و استراحت باش می گفت وقتی سنگ لحد را بر سرمان بگذارند وقت برای خوابیدن بسیار است ، و اینگونه سوال کننده را شرمنده می کرد...
در اواخر هر سال که فصل بازدید زائران از مناطق جنگی جنوب و کربلای ایران می رسید برای ثبت نام در جمع خدام شهدا و پذیرایی از زائران بی قراری می کرد . همیشه جزء اولین کسانی بود که برای خادمی می رفت و آخرین نفراتی بود که بازمی گشت.
ویژگی های بارز محمد که در دوران قحطی شهادت تونست به فیض شهادت برسه : غسل جمعه ، نماز جمعه ، دعای ندبه ، دعای عهد ، زیارت عاشورا ، مناجات شب و گریه هایی که محاسنش را خیس اشک میکرد ،نماز جماعت ، سجده های طولانی ،التماس های عاجزانه از خدای خود ، احترام به پدر و مادر ، سبقت گرفتن در سلام ، عفت در کلام ، اخلاق نیک ، گفتار نیک *،خوشرو بودن ..

#خادم_الشهدا