گرچه شایسته ی هرگونه ملامت هستم

گرچه شایسته‌ ی هرگونه ملامت هستم
میهمان تو در این ماه کرامت هستم
دور ماندن ز غمت عاقبتش دربه‌ دری‌ ست
بر سر کوی تو دنبال اقامت هستم
از سزاواری من نیست مرا می‌بخشی
شرمسار کرم و لطف و مرامت هستم
دل بیمار از آن شد که ز تو دور افتاد
تا که نزدیک تو هستم به سلامت هستم
نکند از من و بهبودی من نومیدی
که به هنگام دعا غرق کسالت هستم
یا که شاید نکند از نظرت افتادم
دیدی از بس که چنین در پی غفلت هستم
بهره‌ مند از نفس اهل عبادت نشدم
بس که محروم ز اصحاب سعادت هستم
من خودم دردسر خویش شدم میدانم
من خودم باعث این خاری و ذلت هستم
رمضان است ولی باز ز خود می‌ پرسم
این من هستم که سر کوی تو دعوت هستم؟
کرم فاطمه گر حشر نگیرد دستم
پیش چشم همه رسوای قیامت هستم
اگر‌ آقای خراسان نرسد بر دادم
در بر ساحت تو غرق خجالت هستم
من دلم گرم حسین است ، مرا می‌ بخشی
به گل فاطمه محتاج شفاعت هستم