نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد تو

نگذار هرکس که آمد و ماندنی نشد تو
را ، دلت را ، صداقتت را با خودش یدک بکشد... که هروقت از سرِ بی حوصلگی ،
از سرِ نبودنِ آرامشی،
آمد و سراغت را گرفت ، حالت را پرسید ، دلت را قل قلک داد و باز رفت و گم شد ،
تو بمانی و دنیایی اشک... تو بمانی و چرا و اما و اگر ... آنکه میرود باید می رفته ... اصلا برایِ رفتن آمده بود ... تو هم برو ... تو هم خودت را از لحظه هایش که هیچ ، از فکرش هم بگیر ... تو باید تمامت بماند برایِ کسی که تمامش تنها و تنها برایِ توست ... ماندنی هرجا میرود با تــــو میــــرود... تو هم نباشی خاطرت با او هست... !!