فکـر کن بــاران شبـی نـم نـم بیاید، وای نه

فکـر کن بــاران شبـی نـم نـم بیاید، وای نه
یــار ِ مو خرمایــی ات از بــم بیـایــد، وای نه

بعــد ِ عمـری دست دور ِ گردنت جای ِ سلام
بــوسه بــا هـر "دوستت دارم" بیاید، وای نه

تو بپرسی: عاشقم هستی چه اندازه؟ و من
هــرچـه بشمـارم ستــاره کــم بیاید، وای نه

از قلــم مــوی ِ اجــاق و مینیاتــورهای ِ دود
چــایــی ِ قــوری ِ چینــی دم بیایــد، وای نه

عطر ِ قلیان ِ دو سیبت رشک ِ حوای ِ بهشت
من کنــارت، غبطــه بـر آدم بیـایــد، وای نه

در دهانش بسته باشد، پرده ها پوشیده چشم
پلکهــای ِ پنجــره بــرهــم بیــایــد، وای نه

چشم در چشمم بریزی تا شوم مست از شراب
درصــد ِ گیرایــی ات کـم کـم بیایـد، وای نه

من همان پروانه ی ِ بدپیله ی ِ آغوش ِ تو
نــوبت ِ زنــدان ِ ابــریشــم بیــایــد، وای نه

کاشکـی از خواب ِ شعـرم برنخیــزم تـا ابــد
طعــم ِ لبهــایت مگـر دستـم بیایـد، وای نه

شهراد میدری