در این دنیا عاشق آدم هایی هستم که ساده فکر می کنند

در این دنیا، عاشق آدم هایی هستم که ساده فکر می کنند.
زیرا آنهایی که ساده می اندیشند زیبا اندیشانند
آدمهایی که تک بعدی نیستند و بر این باورند همانگونه که در طبیعت حتی یک خط صاف هم نمی توانی بیابی پس حتی یک نفر را پیدا نخواهی کرد که بی عیب و نقص باشد و کجی هایی در اعمال و رفتارش نباشد.
آدمهای ساده اندیش نه بر خود سخت می گیرند و نه بر دیگران. آنها هرگز برایمان مضر نیستند. بلکه اگر درمان نباشند همواره مسکنی هستند که به موقع به کار به آرام رساندن دردهایمان می آیند. آری عاشق کسانی هستم که همواره با نگاه مست خود به این جام عالم می نگرند و از هر آنچه در هستی است لذت می برند و همواره برای دیگران خیر می خواهند و خیر آورند. آدمهایی که با هیچ کس و هیچ چیز دعوایی ندارند. فقط محبت می کنند. نه طعنه می زنند و نه زخم زبان. نه شماتت می کنند و نه قضاوت. تنها درک می کنند. با خنده هایت می خندند و با گریه هایت می گریند. زیرا آدمهای ساده زیبا اندیش از فرزانگانند و فرزانه کسی است که هیچگاه کسی را پایین تر از خود نمی بیند، زیرا می داند که جوهره و ذات همه الهی است و فرقی میانمان نیست. پس همه از نظرش فرزانگانند و فرزانگان با هم دعوا نمی کنند.