سالگی سن عجیب و غریبی است از آن سنهایی که برای افراد

40سالگی سن عجیب و غریبی است. از آن سن‌هایی که برای افراد به ویژه زن‌ها، حس متفاوتی را به دنبال دارد. حس بین ترس و تجربه. ترس به این خاطر که بسیاری از زن‌ها در آستانه ورود به این دهه نگران می‌شوند؛ نگران از دست دادن زیبایی. انگار هر خط صورت‌شان یک گام آنها را از جوانی دور می‌کند. شاید به همین خاطر است که حتی از فکر کردن به آن هم فرار می‌کنند اما بعضی از خانم‌ها هستند که سن را تنها یک عدد می‌دانند و هر چین و چروکی را که روی صورت‌شان می‌افتد نشانی برای افزودن تجربیات‌شان بدانند. 

نمونه این افراد سحر زکریا است؛ دختری که در گذر از 40 سالگی همچنان احساس زیبایی و جوانی می‌کند و اینگونه افراد معتقدند که به سن فقط باید به چشم یک عدد نگاه کرد. سحر می‌گوید در 42سالگی همان حسی را دارد که در 20 سالگی داشته و هیچ وقت اهل پنهان کردن سن و سالش نبوده. او نگران نیست که در این سن هنوز مجرد مانده، بلکه ازدواج را اتفاقی می‌داند که باید به وقتش رخ دهد. گفت‌وگوی ما با سحر را در مورد 40 سالگی بخوانید. 



وقتی دو سال قبل مصاحبه شما را خواندم که در آن صراحتا اعلام کرده بودید که با آغوش باز به استقبال 40 سالگی می‌روید، حسابی تعجب کردم. 

چرا تعجب؟!

شاید بخشی از آن تعجب به این خاطر بود که خانم‌ها به ویژه اگر مجرد باشند، علاقه چندانی به بیان سن‌شان در آستانه 40 سالگی ندارند؟

به نظرم این موضوع بیشتر جنبه فرهنگی و روانشناختی دارد. خانم‌ها نگران بالا رفتن سن‌شان هستند چون تصورشان بر این است که با بالا رفتن سن، زیبایی‌شان تحت تاثیر قرار می‌گیرد و ممکن است مانند گذشته جذاب نباشند؛ در حالی که اگر شما به این موضوع فکر کنید که با اضافه شدن سن‌تان دارای تجربیات زیادی شده‌اید، این تجربیات باعث می‌شود شما رفتاری پخته‌تر و با وقارتر داشته باشید و از پس مدیریت هر موضوعی بر بیایید. در این شرایط شک نداشته باشید جذابیت شما چندین برابر گذشته خواهد شد. 

شاید افرادی به این موضوع هم فکر می‌کنند اما لزومی نمی‌دانند سن‌شان را به همه اعلام کنند.

چرا نباید اعلام کرد. به نظرم سن واقعا یک عدد و رقم است و اعلام آن به اعتماد به نفس افراد باز می‌گردد. به‌طور مثال اگر شما پنج یا 10 سال از سن واقعی‌تان کمتر باشید چه ویژگی به شما اضافه می‌شود البته که هیچ ویژگی... . 

اما برخی از افراد به ویژه بازیگرها فکر می‌کنند که با اعلام سن‌شان ممکن است دیگر نتوانند نقش دختر جوان را بازی کنند.

به هر صورتی این موضوعی است که در کشور ما به یک دغدغه بدل شده است. اکثر فیلم‌ها و سریال‌های ما صرفا به دنبال عروسک هستند نه بازیگر، وگرنه در یک قصه خوب جای کار برای هر سن و شرایطی وجود دارد. وقتی توجه ما صرفا به مسائل ظاهری است طبیعی است که افراد به پنهان‌کاری روی می‌آورند و در 40سالگی هنوز خودشان را یک دختر 20 ساله جا می‌زنند. 

شما نگران نیستید که با بالا رفتن سن‌تان دیگر نتوانید نقش دخترهای جوان را بازی کنید؟

نه؛ من واقعا نگران نیستم؛ نه در زندگی شخصی و نه در زندگی حرفه‌ای دلواپس این نیستم که وارد 42 سالگی شدم. به نظرم کسی که تنها دغدغه‌اش در سن و سالش خلاصه می‌شود، چیز زیادی از زندگی نمی‌داند و از عمرش به اندازه کافی لذت نبرده. فیلم خوب ندیده، کتاب نخوانده و معاشرت‌های مناسب نداشته است و به خودش شادی هدیه نداده. اگر شما این کارها را انجام داده باشید دیگر نگران سن و سال‌تان نیستید و هر سالی را که از عمرتان می‌گذرد برگی زرین می‌دانید و معتقدید که آن را با بهای تجربه به دست آورده‌اید. 

شما در بخشی از صحبت‌های‌تان به این موضوع اشاره کردید که ترس از بالا رفتن سن ریشه فرهنگی دارد؟

بله؛ متاسفانه همین‌طور است. متاسفانه برخی باورهای اشتباه برای خانم‌ها گلدن‌تایم یا همان زمان طلایی را قائل می‌شود و به آنها تلقین می‌کند وقتی به 40سالگی برسند دیگر مانند دوران 20 سالگی‌شان جذاب نیستند. به هر حال نمی‌توان این نکته را نادیده گرفت که جوانی نوعی زیبایی را با خود به همراه دارد. این موضوع شامل زن یا مرد نمی‌شود، منتها نکته‌ای که وجود دارد این است که افراد وقتی دوره جوانی را پشت سر می‌گذارند، نباید نسبت به ظاهرشان بی‌اعتنا شوند و ورزش را رها کنند و به تناسب اندام‌شان اهمیت ندهند. طبیعی است وقتی افراد مرتب ورزش کنند، تغذیه مناسبی داشته باشند و به پوست‌شان رسیدگی کنند می‌توانند پیری ظاهری را حداقل به تعویق بیندازند. به هر حال ما باید یاد بگیریم برای خودمان در هر سن و شرایطی ارزش قائل باشیم. 

پس شما راه به تعویق انداختن پیری را توجه به ظاهر و باطنی به شکل همزمان  می‌دانید؟

دقیقا، به نظرم افرادی که نسبت به ظاهرشان بعد از مدتی بی‌اعتنا می‌شوند، به نوعی به خودشان توهین می‌کنند. بعضی از افراد با گذر از 30 سالگی، دور