فهمیدم که نمیتوان جلوی رفتن آدمها را گرفت

فهمیدم که نمیتوان جلوی رفتن آدمها را گرفت
با هر چیزی،با اشک و آه
با خوراندن محبت ده برابر بهشان و حتی
با هزار بار هجی کردن دوست داشتن...
فهمیدم که نمیشوند خاطرات را پاک کرد
ذهن را خالی کرد از تصویر کسی
و مشام را از عطرِ تنش
و لبها را مجبور کرد به فراموشی بوسه هایِ یکی.
فهمیدم فقط میشود کنار آمد
زودتر رفتنی ها را راهی کرد و اشک که نه
آب پشت سرشان ریخت که به قصد برنگشتن بروند.
فهمیدم میشود مسالمت آمیز با خاطرات زندگی کرد
تصویر یکی را دید و با لبخند گفت
اگر بود حتما خوب میشد ولی حالا که نیست هم میشود خوب باشد،
میشود عطرِ بهتری جایگزینش کرد
و لبهایت را به جای بوسه هایش
عادت داد به بوسیدن چیزهای زیبا تر و از همه مهم تر
آدم های ماندگار تر... .