از یه جایی به بعد

از یه جایی به بعد...
به همه چیز و همه کس بی‌اعتنا می‌شی
دیگه نه از کسی می‌رنجی، نه به عشق کسی دل می‌بندی ...
از یه جایی به بعد ، مرض چک کردن موبایلت خوب می‌شه ...
از یه جایی به بعد ، دیگه دوست نداری هیچکس رو به خلوتِ خودت راه بــِـدی
حتی اگه تنهایی و دلتنگی کلافه‌ات کرده باشه ...
از یه جایی به بعد ، باور می کنی کسی برای تنها نموندنِ تو نمیاد ...
اگه کسی میاد برای تنها نبودنِ خودشه ...
اگه آدم دیگه ای رو پیدا کنه تنهات میذاره میره ....
از یه جایی به بعد وقتی کسی بهت می گه دوستت داره
لبخند می‌زنی و ازش فاصله می‌گیری ...
از یه جایی به بعد دیگه حرفی برای گفتن نداری
ساکت بودن رو به خیلی حرفها ترجیح میدی و میری توو لاک خودت ...
از یه جایی به بعد از اینکه دوستت داشته باشن می‌ترسی
جای دوست داشته شدن‌ها توی تن و قلب و فکرت می‌سوزه ...
از یه جایی به بعد ، فقط یک حس داری حسِ بی‌تفاوتی !
نه از دوست داشته شدن خوشحال می‌شی ، نه دوست داشته نشدن ناراحتت می‌کنه ...
از یه جایی به بعدفقط نگاه می‌کنی و سکوت... می گذاری و میگذری...
از یه جایی به بعد... :)

پ،ن: روزی می‌رسد که نسبت به همه چیز بی‌تفاوت مییشوی. نه از بدگویی‌های دیگران می‌رنجی و نه دلخوش به حرف‌های عاشقانه‌ی اطرافت...
به آن روز می‌گویند پیری در جوانۍ!