برای توبه نصوح داستانی ذکر میکنند که برای تقریب ذهن جه

✍ برای توبه نصوح داستانی ذکر می‌کنند که برای تقریب ذهن جهت دریافت بهتر این مطلب مهم است:

🍃داستان مردی که با لباس مبدل زنانه در حمام از زنان کامجویی و معصیت پنهانی می‌کرد و کسی متوجه‌اش نمی‌شد. روزی دختر پادشاه وارد حمام شده و جواهرش گم می‌شود، دستور می‌دهد همه را لخت کنند تا تفتیش نمایند؛ که آن مرد نصیحت پدرش را به یاد می‌آورد که می‌گفت: پسرم! روزی در دنیا گرفتار خواهی شد و تاوان این عمل خود را خواهی داد.

پس آن وعظ (نصیحت) بر او وارد می‌شود و قسم می‌خورد که اگر خدا او را حفظ کند او دیگر به حمام نخواهد آمد، در همین لحظه، ندا می‌رسد جواهر پیدا شد. پس در شرایط مرگ آن وعظ یادش افتاد و خود را نصیحت کرد که توبه کند و من بعد، هرگز خطا ننماید.

حق تعالی ما را امر می‌کند که قبل از گرفتار شدن در عقوبت هر گناهی، توبه نصوح کنیم و خود را در موقعیت برملاء شدن و افشای گناه قرار داده و نصیحت کنیم که روزی اگر بر اثر گناه‌مان چنین شود، چقدر بدبخت خواهیم شد؛ که این چنین توبه را، «توبه نصوح» گویند.

مثال: فرزندی که والدینش را آزار می‌دهد برود و فرجام مردی را ببیند که عاق والدین بوده و با چه عذاب مهینی در بستر بیماری تنها افتاده و خوار و ذلیل و فقیر شده است. با دیدن آن مرد و تصور آینده مشابه خویش به آن مرد، نفس خویش را نصیحت کند و توبه نصوح نماید، بدون آن که محتاج نصیحت یا راهنمایی دیگری در زمان بلاء باشد.

هرگز نباید به بهانه عدم نصیحت پذیری فرد خطاکار، نصیحت او بر خطا و فرجام راهی که می‌‌رود، فراموش شود و علت این امر طبق قرآن و حدیث آن است که معصیت کار هر چند وعظ و نصیحت را در زمان تسلّط شیطان نمی‌شنود و نمی‌پذیرد، ولی آن را در یاد خود نگه می‌دارد و زمان بلاء یادش می‌آید و به آن عمل می‌کند.

حضرت علی (ع) می‌فرمایند: تا زمانی که واعظی از درون انسان را موعظه نکند، موعظه دیگران بر او سودی نخواهد بخشید، که اشاره به این امر است. در قرآن نصیحت به معنی خیرخواهی هم آمده است:

📖 قَالُوا يَا أَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَىٰ يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ (11 - یوسف)
ﺑﺎﻟﺎﺧﺮﻩ، ﭘﻴﺶ ﭘﺪﺭ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ: «ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ، ﺁﺧﺮ ﭼﻪ ﻓﻜﺮی ﻣﻲ‌ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﻳﻮﺳﻒ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻧﻤﻲ‌ﻛﻨﻲ؟! ﻣﺎ ﻛﻪ ﺧﻴﺮﺧﻮﺍﻩ ﻳﻮﺳﻔﻴﻢ.»