خدایا! به حق فاطمه ی عزیز...

خدایا! به حق فاطمه‌ی عزیز...
خدايا! ما را با دست فاطمه(س) و با زبان فاطمه از خاك بردار، تا در آتش و ذلّت نمانيم.
خدايا! به حق خودت قسم، رهايمان نكن كه اگر رها كنى از دست رفته‏ ايم.
خدايا! تو عنايت كن كه به خاطر هيچ و پوچ از تو و اولياى تو نبريم و جدا نشويم؛
كه هيچ چيز زير اين خورشيد و زير اين آسمان كبود، دليل جدايى از تو و اولياء تو و دليل جدايى از فاطمه(س) نيست.

آنچه در ملك خداست
و آنچه در ملكوت اين عالم قرار دارد، دليل جدايى از مالك هستى و اولياى او نيست.
معنا ندارد، ملك و ملكوت، تو را از مالك جدا كند.
پس تو يا، مالك را نشناخته‏ اى و يا خودت و ... را مالك می دانى.

خدايا! ما بهارهاى عمرمان را براى ديگران خرج كرده‏ ايم،
نه برگى و نه شكوفه‏ اى و نه گلى، هيچ نياورده‏ ايم، شكوفه‏ اى كه دل رسول خدا و فاطمه‏ اش را شاد كند.

خدايا! به حقّ اين باغبان‏ هاى مهربان و به حق فاطمه‏ ى عزيز كه همچون مرغى كه دانه‏ ها را از زمين بر مى‏ دارد، شيعيانش را از خاك جدا مى‏ سازد
و به حق خودت، لحظه‏ اى بين ما و اوليايت جدايى نينداز
و ما را از كسانى قرار بده كه به آنها افتخار و مباهات مى‏ كنى.
ما را در برابر وعده‏ هايت ثابت قدم نگه‏دار.

استاد علی صفایی حائری
روزهاى فاطمه(س)، ص: 96