هست ققنس طرفه مرغی دلستان،

هست ققنس طرفه مرغی دلستان،
موضع این مرغ در هندوستان!

چون بِبُرد وقت مردن دل ز خویش،
هیزم آرد گرد خود ده خرمه بیش،

در میان هیزم آید بی‌قرار،
در دهد صد نوحه خود را زار زار!

چون به هر ثقبه بنالد زار زار،
مرغ و ماهی گردد از وی بی‌قرار!

از غمش آن روز در خون جگر،
پیش او بسیار میرد جانور!

آخر الامرش اجل چون یاد داد،
آمد و خاکسترش بر باد داد!