برایِ قیمت هایی که دیگر روز به روز افزایش پیدا نمیکند،

برایِ قیمت هایی که دیگر روز به روز افزایش پیدا نمیکند،
برایِ بیمارانی که جان نمیدهند چون پولشان کفاف دارو نمیدهد،چون دارو به دستشان نمیرسد،
برای رئیس جمهوری که دیگر آن ممل را لولو برد حرفِ دهانش نیست،
برای صندلی های سازمانِ ملل که دیگر خالی نمیماند،
برای مذاکره های پنج بعلاوه ی یکی که به دلیل بی حجاب بودن خانم ها ترک نمیشود،
برایِ افزایش صادرات نفت و رونق صنعت توریست،
برایِ دانشجوهایی که نتیجه اعتراضشان ستاره دار شدن نیست،
برای مادرانی که تویِ صف شیر خشک زیر پایشان سبز نمیشود،
برایِ باتوم هایی که جایش سبز و بنفش نمیشود،
برایِ نفرتی که به اندازه قبل از نام ایران تویِ دلها نیست،
برایِ ایرانی که نمیخواهیم مثلِ پلاسکو ویران شود،
برایِ آزادیِ نسبی که داریم و نمیخواهیم سلب شود...
ما به عقب باز نمیگردیم...
چون خواسته ما از ابتدا اصلاح بوده
اصلاحِ الگو های غلط...
پایه ی اصلاحات را سیدِ ممنوع التصویرمان گذاشت و ادامه راه به عهده ی رئیس جمهورِ معتدل و صلح طلبِ بنفشمان است...
به امیدی روزی که باز هم ببینیم
"شهری که ریشه هایش سبز بود گل های ارغوانی داده"