ﺭﻓﺘﻦ !
ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،
ﯾﮏ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺍﺯ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﻨﺒﺎﺭ ﺷﺪﻩ
ﻭ ﮔﺎﻫﯽ ﺣﺘﯽ ﺩﻟﺨﻮﺷﯿﻬﺎﯼ ﺍﻧﮑﺎﺭ ﺷﺪﻩ ...
ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ،
ﺑﺎ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ
ﺑﯽ ﭼﻤﺪﺍﻥ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ!
ﻣﺎﻧﺪﻥ!
ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺍﻣﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ،
ﺩﺳﺘﯽ ﮔﺮﻡ ، ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ،
ﺩﺭﻭﻏﻬﺎﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﯽ،
ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻣﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺷﻨﻮﯼ ﺍﻣﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ،
ﯾﮏ ﻓﻨﺠﺎﻥ ﭼﺎﯼ،ﺑﻮﯼ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ،ﯾﮏ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﺸﺘﺮﮎ،ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺗﻠﺦ
ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ...
ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ،
ﺣﺘﯽ ﭼﻤﺪﺍﻧﺖ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﺑﺎﺷﺪ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ
ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ...
ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﺑﻤﺎﻧﯽ ،
ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺭﮔﺒﺎﺭ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﻭ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺮﻓﺘﻨﺖ ،
ﺁﻣﺪﻥ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪ
ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ..