پادشاهانایران انوشیروان

#پادشاهان_ایران انوشیروان
بیمارستان گندی‌شاپورویرایش
بنیان‌گذار گنددی‌شاپور را، شاپور اول می‌دانند. این دانشگاه در زمان شاپور دوم بسیار قدرت و قوت گرفته‌بود. اما تأسیس رسمی آن مربوط به زمان خسرو انوشیروان است که وی بیمارستان آن را هم راه‌اندازی کرد. در این بیمارستان ۱۲۰ پزشک هندی، رومی و ایرانی مشغول بودند. پزشکانی که در جندی‌شاپور فعال بودند کتاب‌هایی نیز تألیف می‌کردند. پزشکان هندی نیز آثار را از هندی به پهلوی ترجمه می‌کردند. بیمارستان گندی‌شاپور که به دستور خسرو انوشیروان ساخته شد، به مدت ۳۰۰ سال فعال بود و در دورهٔ اسلامی، الگویی برای اعراب بوده‌است. خسرو علاوه‌بر دانشکده پزشکی، دانشکده‌هایی برای علم ریاضی، نجوم، فلسفه و حکمت هم در جندی‌شاپور بنا نهاد.
خسرو زمانی که ژوستینین مدارس فلسفی را به دلیل مسیحی نبودن آن‌ها تعطیل نمود، از فیلسوفانی که به دربار ایران پناه آورده‌بودند استقبال کرد و فیلسوفان را به جندی‌شاپور فرستاد که زبان علمی آن یونانی بود. پس از مدتی فیلسوفان خواستار بازگشت به روم شدند و چیزی که نظر آنان را جلب کرد این بود که خسرو از ژوستینین خواسته بود که آن فیلسوفان را از قوانین سخت خود معاف کند.
در دانشگاه گندی‌شاپور دورهٔ ساسانیان، بخشی به گردآوری اطلاعات دربارهٔ بیماری‌های دریانوردان و راه‌های درمان آن‌ها اختصاص داشته‌است. در سفرهای دریایی اکتشافی که در زمان هخامنشیان انجام می‌شد، همواره پزشکانی با کاروان‌های دریایی همراه بودند که وظیفهٔ مراقبت‌های بهداشتی دریانوردان را برعهده داشته‌اند. در کتاب دینکرد آمده‌است که «در دوران ساسانی در بندر سیراف و بندر هرمز نوعی دانشکدهٔ افسری به نام ناوارتشتارستان به آموزش و پرورش افسران نیروی دریایی ایران می‌پرداخت